تحیُر

در حرم امام رضا سلام الله علیه و در جوار مضجع شریف ایستاده بودم و توجهم به زائرانی جلب شد که اصرار دشتند دست به ضریح امام رضا بزنند که در این راه مشکلاتی را برای دیگران بوجود می آوردند! با فاصله چند متری اطراف مضجع شریف، ارادتمندانی دیده می شدند که بدون هیچ هیاهویی مشغول خواندن زیارت نامه و قرآن بودند . و متحیر بودم که کدام دسته در معرفت جلوترند!

کمی دورتر از با فاصله حدود 2 کیلومتری از حرم، وارد مسجدی شدم و منتظر ورود امام جماعت وقتی که ایشان تشریف آوردند کفش های خود را درون نایلونی نهاده بود و تا نیم متری مصلی و کنار خود قرار داد از بیم اینکه کفش ها گم نشود یا توسط کسی برده نشود! باز هم متحیر از اینکه چرا در مساجد امنیت لازم برای کفش ها وجود ندارد؟!